عاشورای غزه، نوید فتح و پیروزی

دوران‌‌های تاریخی برای خود قصه‌ها و رمز‌هایی دارند که گشودن آن بسیار مطالعه و تحقیق نیاز دارد. این راز‌ها برای اهالی آن بسیار روشن و متداول است، ولی برای مردم کم‌دانش بسیار سخت است. از جمله چیز‌هایی که در پیروزی انقلاب اسلامی ایران بسیار نقش داشت، تاسوعا و عاشورا و راهپیمایی‌های بزرگ آن است که در سال 1357 به عنوان یک رفراندوم مطرح شد و همه دنیا فهمیدند اگر رأی‌گیری شود و بر اساس دموکراسی عمل شود، شاه رفتنی است و همین‌طور هم شد. اکنون نیز دیدیم تجمع مردم غزه در سالگرد انتفاضه و تأسیس حماس، به قدری چشم‌گیر بود که اسرائیل را به وحشت انداخت و آنان می‌خواهند همانند شاه سابق ایران با زور اسلحه و توپ و تانک مردم را از حماس جدا کنند.

امروز کشتار مردم عادی در غزه که تعداد شهدای آن بسیار بالاست، تکرار عاشورا‌ها و تاسوعا‌ها است و مردمی که ادعا می‌کردند فلسطینی‌ها یار اسرائیل هستند و با آن‌ها می‌سازند، یا چپ هستند و هیچ کدام اسلام را قبول ندارند، اینک با چشم باز می‌بینند که سرور و سالار شهیدان علی بن الحسین‌(ع) نه تنها در ایران و عراق و دیگر کشور‌ها سالار است، بلکه در غزه و در میان مردم به ظاهر سنی و ضد‌شیعه هم سالار است و مردم غزه خون کودکان خود را همانند خون علی اصغر(ع) می‌دانند. جهاد اسلامی، گروه دیگری که در غزه و در کناره باختری فعالیت مسلحانه بر علیه اسرائیل دارد، کلاً مقتدای خود را امام حسین‌(ع) قرار داده است و برخی از اخبار رسیده از داخل اسرائیل نیز گرایش یهودی‌ها و مسیحی‌های میانه‌رو را به حزب‌الله و تشکیل یک ستاد مخفی از مردم خبر می‌دهند و این است که تأثیرات تبلیغی حزب‌الله در منطقه و حتی در داخل قوای مسلح اسرائیل نیز طرفداران خود را پیدا کرده است. همه این‌ها به کنار، در یک تحلیل ادواری تاریخی، مشخص شده که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، دشمنان در هر دهه در یک نقطه جنگ را آغاز کرده و در دهه بعد آن را باخته و رها کرده و به سنگر عقب‌تر پناه برده‌اند. در دهه اول انقلاب اسلامی از سال 59 تا 69 دشمن می‌خواست ایران را در درون مرز‌های خودش از بین ببرد، لذا با شروع جنگ قومیت‌ها و جنگ تحمیلی و ادامه حملات آن تا چند سال بعد از قبول قطعنامه به این امر همت گماشت و وقتی ناکام از مرز‌ها بیرون رفت، ناچار در آن سوی مرز‌ها، به صورت کمربندی ایران را محاصره نمود و در افغانستان و عراق نیرو پیاده کرد و کشور‌های دیگر را هم تحت سیطره خود گرفت، به طوری‌که مثلاً عملکرد پاکستان، شیوخ جنوبی خلیج‌فارس و ترک‌های شمالی دریای مازندران کمتر از عملکرد نظامیان آمریکایی در عراق و افغانستان نبود. اما در این دوره نیز نتوانست کاری از پیش ببرد و نهایتاً با یک لنگه کفش از سرزمین‌ها بیرون رانده شد. دشمنی که می‌خواست در آخرین روز‌های حکومت بوش، چنگ و دندان نشان دهد و ایران را آماج حملات خود قرار دهد، حتی نتوانست در عراق و افغانستان هم کاری بکند و لذا می‌بینیم به یک حلقه باریک‌تر این امت اسلامی که فکر می‌کرد ضعیف‌ترین زنجیره آن باشد، حمله برد تا این‌که بتواند در روز‌های اخر نتیجه‌ای بگیرد. اما غزه زنده است، حماس، حماسه می‌آفریند و موشک‌های دست‌ساز، همان سنگ‌های کوچک کودکان دیروز فلسطینی‌هاست. آنان دیروز با سنگ‌های کوچک و دستان کودکانه خود اسرائیل را از غزه بیرون کردند و امروز همانها جوانان برومندی شده‌اند که با موشک‌های با برد کوتاه اسرائیل را وحشت‌زده کردند و اگر اسرائیل پافشاری کند، عاقبت همان سیلی که امام امت‌(ره) پیش‌بینی کرده بود، به راه می‌افتد و اسرائیل را با خود می‌برد