دوپینگ چیست؟

آبابولیت‌ها و تسترون‌ها و مواد نیرو‌ زا در ورزش مطرح شده است؛ اما واقعیت مسئله به سال‌های دور بر می‌گردد. سال‌هایی که بشر نیاز داشت تا شرایط زندگی خود را تغییر دهد و ساعات یا روزهایی با نیروهای ما‌فوق بشری ظاهر شود. شاید اولین ماده نیرو زا، همان شراب و یا مشروبات الکلی بوده که برخی از انسان‌ها از آن استفاده می‌کردند. اما استفاده از آن در ادیان الهی مورد تأیید نبوده است. اما روند آن بسیاری از مسائل را آشکار می‌کند. از یک جنبه می‌توان تحلیل کرد که علاقه بشر به مواد نیرو زا، به قدری زیاد است که حتی ادیان‌ الهی هم موفق نشدند مانع آن شوند. به‌طوری‌که ما می‌بینیم در دین مسیحیت، نان و شراب به‌عنوان گوشت و خون حضرت مسیح، مبارک تلقی شده و خوردن آن عبادت محسوب می‌شود. در دین اسلام هم، شاهدیم که در ابتدا جو، بسیار سنگین بود، به‌طوری‌که قرآن کریم نیز نتوانست ***به این مشکل بپردازد. ابتدا آیه‌ای نازل شد که در آن ذکر شده بود: شراب مفاسد و محاسنی دارد که مفاسد آن بیش‌تر است و بعد کم کم آن‌را رجس یا نجس خواند و خواستار دوری مؤمنین از آن شد و بعد فرمود که حق ندارید نماز بخوانید، در حالی‌که مست هستید. کلمه سکاریٰ که از همان ماده مسکرات یا شیرینی رویاها گرفته شده است، اکنون می‌تواند به همه مواد نیرو زا اطلاق گردد و کلاً موادی که عقل را زایل می‌کند و انسان را از حالت طبیعی خارج می‌کند، مسکرات نامیده می‌شود، چه به‌صورت روان باشد یا جامد؛ زیرا برخی‌ها جامد‌بودن را استثنا می‌کنند و لذا مصرف کراک یا شیشه و حتی تریاک را مشمول حرام بودن آن نمی‌دانند. اکنون نیز این جو سنگین، در جهان وجود دارد و انسان‌ها ترجیح می‌دهند، غیر از نیروی خود، نیروی دیگران را هم به خود اضافه کنند و البته اگر قرار باشد همه، نیرو اضافه کنند، باز نوبت به این‌ها نمی‌رسد. مثلاً اگر دوپینگ آزاد شود، معلوم است همه دوپینگ کنند، کسی‌که بیش‌تر دوپینگ کند برنده است! پس آن‌ها به‌دنبال دوپینگ مخفی هستند؛ یعنی کسی دوپینگ نکند جز ایشان؟!

اما مسئله دوم این است که بدن هر انسان ظرفیت خاصی دارد که محدود و معین است؛ مثلاً معده انسان توانایی هضم یک استخر آب را دارد و یا برای هضم 1000 تن گوشت گوسفند در طول 60 سال برنامه ریزی شده است. درست مانند قطعات یک ماشین که عمر مفید دارند. فرضاً لاستیک ماشین برای 6 ماه است و یا موتور آن برای 5 سال؛ لذا اگر کسی از لاستیک 6 ماهه کار زیادی بکشد، معنی‌اش این است که ممکن است 3 ماهه یا 2 ماهه، لاستیک از بین برود. بدن انسان نیز همین است. ما به‌راحتی می‌بینیم مثلاً ورزش‌کاران، بیش از 30 سال عمر مفید ندارند، زیرا همه توان و قدرت خود را در حداکثر ظرفیت به‌کار می‌گیرند؛ لذا بعد از 40 سالگی از یک کودک هم ضعیف‌تر می‌شوند و یا بیماری‌های گوناگون معده‌ای، سرطان و غیره می‌گیرند.

در روایات اسلامی هم هست که وقتی کسی در حال مرگ است، فرشته‌ای بر او ظاهر می‌شود و می‌گوید: من تمام دنیا را گشتم، قطره آبی که قسمت تو باشد و تو آن را نخورده باشی پیدا نکردم و به همین سیاق است که معمولاً فرد محتضر، در حال تشنگی از دنیا می‌رود، یا مثلاً کسی‌که در کودکی، قند زیاد خورده و شیرینی‌جات بیش‌تری مصرف کرده، در بزرگی یا نوجوانی دچار دیابت می‌شود و از خوردن قند و شیرینی‌جات منع می شود.

به هر‌حال دوپینگ، نیروی بدنی بیش‌تری را می‌طلبد و شخص مجبور است انرژی بیش‌تری را جذب کند تا بتواند به موقع نیروی فوق‌العاده خود را به‌کار گیرد و همین امر باعث می‌شود بدن او مانند بادکنک که بسیار بیش از ظرفیت باد شود یا ناگهان بترکد و یا اگر رعایت شود مدتی در رکود باقی بماند و بعد از مدت قهرمانی، نیز دچار افسردگی می‌شود.

همان‌طور که استفاده از مواد‌مخدر و مشروبات، حرام است، استفاده از دوپینگ نیز ناشایست است، زیرا اساس ورزش ایران بر پهلوانی است در‌حالی که ورزش غربی براساس قهرمانی به هر قیمت است و در ورزش غرب برای نابودی حریف نقشه کشیده می‌شود، در‌حالی که در ورزش شرقی برای دوستی، هم‌زیستی و همکاری بیش‌تر بعد از ورزش است. در ورزش ایران برد و باخت معنی ندارد، مهم در کنار هم بودن است و شاد زیستن؛ در‌حالی که در ورزش غربی باختن به معنی مردن و از دور خارج شدن است. در ایران هم ما می‌بینیم که ضرب‌المثل است که می‌گویند: باختن گریه ندارد! یا می‌گویند بازی اشکنک دارد، سر شکستنک دارد